Uitdagingen aangaan blijft spannend, want een uitdaging is pas een uitdaging als je eventueel kunt falen, toch? Of toch niet, dat vraag ik mij af. Ik ben ruim voor het tijdperk van de Youtube challenges de gekste uitdagingen aangegaan. Een novelle schrijven in een maand (Nanowrimo), 1000 kilometer wandelen, koud douchen, zomaar een paar voorbeelden van uitdagingen die op kwamen en ik nodig vond om aan te gaan.
Hoe werkt dat dan zo’n uitdaging vroeg ik mij laatst af in een moment van reflectie. Waren het wel uitdagingen of wist ik eigenlijk wel dat ik het kon en was er meer sprake van doorzetten, niet opgeven, gewoon doen.
Meestal gaat het om iets dat je uit je comfortzone sleurt. Neem bijvoorbeeld koud douchen! Onder die warme douche staan en dan resoluut de warme kraan op koud zetten, vervolgens voelen hoe je geest en lichaam explodeert. Echt wel een uitdaging de eerste twee weken en daarna merk je dat de aanpassing is geslaagd. Je kunt het en het voelt weldadig, mission completed!
Mindset
1000 kilometer wandelen, het lijkt veel, maar met de juiste mindset is het eigenlijk heel makkelijk. Misschien is dat het; de mindset waarmee je start. Een soort weten dat je het wel kunt, dat het mogelijk is, dat je kunt groeien. In tegenstelling tot het denken in ‘ik kan dit toch niet’. Carol Dweck deed er onderzoek naar en schreef er zeer toegankelijke boeken over. In deze TEDxtalk gaat ze in op het belang van de juiste mindset voor je aan het avonturieren gaat!
We moeten af van het ‘ik-kan-het-toch-niet-denken’ en het inwisselen voor het ‘ik-kan-het-nog-niet-denken’. Voel je het verschil? Bij het eerste denken versla je jezelf al bij voorbaat, bij het tweede weet je dat je het misschien nu nog niet kunt, maar dat je van de ervaring gaat leren hoe je het uiteindelijk wel kunt bereiken.
Het volgende plaatje la
at het mooi zien wat het verschil is tussen een statische mindset van niet kunnen (fixed mindset) en een mindset van ‘met de juiste inspanning is het mogelijk’ (growth mindset).
Is alls dan mogelijk? Ach sommige zaken laat ik graag aan mij voorbijgaan. Een violist zal ik nooit worden. Maar wie weet, als ik het echt zou willen. Als ik er echt voor wil gaan en dagelijkse 8 uur wil oefenen 😉
Terug naar de uitdagingen. Misschien heeft het ook wel te maken met waar je het eigenaarschap‘locus of control’ neerlegt van je handelen. Ben jij het die aan het roer staat of is het de omgeving die van invloed is op jouw slagen? Kwam jouw falen doordat anderen je tegenwerkte of omdat je er gewoon nog niet klaar voor was. Leg je de verantwoordelijkheid voor je nieuwe dieet bij je App of coach of pak je hem zelf? Geef je op of ga je door?
Hoe ga jij je uitdagingen aan? Liggen ze ruim buiten jouw ‘comfort zone’, zijn ze binnen een jaar haalbaar (die 1000 kilometer) of vergen ze misschien wel 10.000 uur oefening. Voor mij zijn het meestal zaken waarvan ik denk ‘moeilijk, maar niet onmogelijk’. En dan bij succes telkens je grenzen weer verder leggen, want het succes levert meteen een mooie stapsteen naar het volgende doel.
Ben benieuwd hoe jij naar uitdagingen kijkt!