Categorie: Persoonlijk leiderschap

Geplaatst op

Echte mannen breien

Elk jaar 3 nieuwe skills

2 jaar geleden liep ik door een wolfabriek op de  Faeröer. Echt honderden kleuren en soorten wol. Terwijl ik bladerde door patroonboeken dacht ik: ‘Je zou toch maar kunnen breien. Hoe gaaf zou dat zijn.’

In de hoofdstad Thorshavn wemelt het van de leuke cafeetjes. De meeste verkopen naast drank en geweldige koffie ook zelfgemaakte taart. Het mooiste café (annex boekenzaak)ligt boven in de stad.

Café in Torshavn

Een uitmuntende plek om rond te hangen, koffie te drinken en te genieten van de vele zelfgemaakte taarten. Twee scholieren komen binnen en duiken weg in een hoekje. Druk pratend, pakken ze hun breiwerkjes. En ik dacht: ‘Zou ik dat kunnen?. Een IJslandse trui breien of een fisherman’s beanie?’

Breien leren, waarom niet? Wat nou als ik drie nieuwe skills zou leren per jaar? Wat wordt er dan allemaal mogelijk? Een nieuwe uitdaging was geboren!

Breien als levensles

Maar waar vind ik iemand die mij breien leert? Een oud tandeloos vrouwtje, dat mij haar skills wil overdragen,  liefst ergens op een eiland. Dat zijn de beste! Het werd Anouck, zeker niet oud en al helemaal niet tandeloos! Op mijn vraag: ‘Zeg, kan jij breien, kreeg ik een volmondig: ‘Zeker kan ik breien’. Er was geen weg meer terug! Ik ging breien!

Breien is afzien, is wegglijdende steken, is vermeerderingen, die zomaar ontstaan, is rondbreinaalden die losraken net als je bijna klaar bent, is steken, die niet in je spiergeheugen willen! Maar breien is ook meditatief, verlaagt je bloeddruk en geeft rust. Vooral voor mensen die altijd ‘iets moeten doen’. Bezig zijn terwijl je stil zit en kunt nadenken! Kunt filosoferen! Wat is er mooier dan dat!

Breien geeft meteen resultaat. De vraag doe ik het goed of niet hoef je niet te stellen, wordt direct beantwoord. En heel belangrijk, je leert hulpvragen stellen. De uitroep ‘Anouck’ is inmiddels gevleugeld! En als laatste, breien steekt aan! Mijn breien deed anderen ook breien! Inmiddels is de Breiclub ‘ De roze theemuts’ een feit. Op aanvraag is een lidmaatschap mogelijk!

Echte mannen breien

Ja, echte mannen breien. Het is technisch, je kunt duizend leuke tools kopen en er gaat echt een nieuwe wereld voor je open. Het vraagt om inzicht, discipline en heel veel doorzettingsvermogen. Je kunt creëren en je eigen handen laten maken wat je ziet!

Bijzonder, dat breien zo lang aan vrouwen voorbehouden was. Mijn dealer, de lokale breizaak in Voorst, vertelde mij dat veel oudere vrouwen het niet zouden waarderen dat ik brei. Geen toegang tot de Breiclub dus. Maar gelukkig wel veel goede adviezen en heel veel wol en gadgets!

Echt, probeer het eens! Niets zo satisfying als iets onder je handen te zien ontstaan.

Het doel een IJslandse trui breien
Dat je rondbreinaald losspringt

 

 

 

Geplaatst op

Het Zoutpad

Wat als je in een week je huis en je inkomen verliest en je vervolgens hoort dat je partner ongeneeslijk ziek is? Dan besluit je een tent te kopen en te gaan wandelen. Niet zomaar een wandeling, maar het South West Coast Path langs de zuidkust van Engeland.

Een wandeling uit wanhoop, 1014 kilometer langs een soms onherbergzame kust. Raynor Winn beschrijft de tocht in haar boek ‘Het Zoutpad, over oude wegen maar een nieuw begin’. Geen fictie, maar werkelijkheid, in de marges van de reisgids van Paddy Dillon geschreven.

Niet weten wat er komen gaat, maar het desondanks aangaan. Een bijzonder boek! Geschreven in een stijl waardoor je het eigenlijk niet weg wilt leggen, maar ook niet snel wilt lezen omdat je bij de belevenissen wilt blijven. Elke stap mee wilt lopen. Vreest en hoopt dat de ziekte op afstand blijft, omdat je Raynor en Moth na het eerste hoofdstuk al in je hart gesloten hebt!

Een boek over wandelen, maar ook over leiderschap, over durven, over moeten, over afzien, over ethiek, over honger, maar ook over al datgene dat het leven de mooite waard maakt.

Een boek dat tot nadenken aanzet!

Luister hier naar een interview met Raynor Winn.

Geplaatst op

Hoe ga jij een uitdaging aan?

Uitdagingen aangaan blijft spannend, want een uitdaging is pas een uitdaging als je eventueel kunt falen, toch? Of toch niet, dat vraag ik mij af. Ik ben ruim voor het tijdperk van de Youtube challenges de gekste uitdagingen aangegaan. Een novelle schrijven in een maand (Nanowrimo), 1000 kilometer wandelen, koud douchen, zomaar een paar voorbeelden van uitdagingen die op kwamen en ik nodig vond om aan te gaan.

Hoe werkt dat dan zo’n uitdaging vroeg ik mij laatst af in een moment van reflectie. Waren het wel uitdagingen of wist ik eigenlijk wel dat ik het kon en was er meer sprake van doorzetten, niet opgeven, gewoon doen.

Meestal gaat het om iets dat je uit je comfortzone sleurt. Neem bijvoorbeeld koud douchen! Onder die warme douche staan en dan resoluut de warme kraan op koud zetten, vervolgens voelen hoe je geest en lichaam explodeert. Echt wel een uitdaging de eerste twee weken en daarna merk je dat de aanpassing is geslaagd. Je kunt het en het voelt weldadig, mission completed!

Mindset

1000 kilometer wandelen, het lijkt veel, maar met de juiste mindset is het eigenlijk heel makkelijk. Misschien is dat het; de mindset waarmee je start. Een soort weten dat je het wel kunt, dat het mogelijk is, dat je kunt groeien. In tegenstelling tot het denken in ‘ik kan dit toch niet’. Carol Dweck deed er onderzoek naar en schreef er zeer toegankelijke boeken over. In deze TEDxtalk gaat ze in op het belang van de juiste mindset voor je aan het avonturieren gaat!

We moeten af van het ‘ik-kan-het-toch-niet-denken’ en het inwisselen voor het ‘ik-kan-het-nog-niet-denken’. Voel je het verschil? Bij het eerste denken versla je jezelf al bij voorbaat, bij het tweede weet je dat je het misschien nu nog niet kunt, maar dat je van de ervaring gaat leren hoe je het uiteindelijk wel kunt bereiken.

Het volgende plaatje laat het mooi zien wat het verschil is tussen een statische mindset van niet kunnen (fixed mindset) en een mindset van ‘met de juiste inspanning is het mogelijk’ (growth mindset).

Is alls dan mogelijk? Ach sommige zaken laat ik graag aan mij voorbijgaan. Een violist zal ik nooit worden. Maar wie weet, als ik het echt zou willen. Als ik er echt voor wil gaan en dagelijkse 8 uur wil oefenen 😉

Terug naar de uitdagingen. Misschien heeft het ook wel te maken met waar je het eigenaarschap‘locus of control’ neerlegt van je handelen. Ben jij het die aan het roer staat of is het de omgeving die van invloed is op jouw slagen? Kwam jouw falen doordat anderen je tegenwerkte of omdat je er gewoon nog niet klaar voor was. Leg je de verantwoordelijkheid voor je nieuwe dieet bij je App of coach of pak je hem zelf? Geef je op of ga je door?

Hoe ga jij je uitdagingen aan? Liggen ze ruim buiten jouw ‘comfort zone’, zijn ze binnen een jaar haalbaar (die 1000 kilometer) of vergen ze misschien wel 10.000 uur oefening. Voor mij zijn het meestal zaken waarvan ik denk ‘moeilijk, maar niet onmogelijk’. En dan bij succes telkens je grenzen weer verder leggen, want het succes levert meteen een mooie stapsteen naar het volgende doel.

Ben benieuwd hoe jij naar uitdagingen kijkt!

 

 

 

 

 

 

Geplaatst op

Wat is voor jou echt de mooite waard?

Ja je leest het goed: ‘wat is voor jou de mooite waard?’ Misschien ook de moeite, maar dit gaat dieper. Stel je het even voor! Doen omdat het de mooite waard is! Schrijven omdat het mooi is. Leven vanuit mooite! Verbinden en samenwerken omdat het beter en mooier is.

Leven vanuit een visie waarbij ‘de mooite waard’ voorop staat. Merk je dat je meteen begrijpt wat ik bedoel! Dat ik niets hoef uit te leggen!

Sommige wandelen en beklimmen bergen voor de mooite.  Spannende tochten met onbekende uitkomst, gewoon omdat ze er zijn en jij je al die moeite wilt getroosten voor onbekende momenten van mooite! Neem bijvoorbeeld Eva die het wandelen tot haar leven heeft verheven!

Maar moet het allemaal zo meeslepend hoor ik je denken. Nee, natuurlijk niet, het doen wat de mooite is kan in heel kleine dingen zitten. Zaken die je moeiteloos doet, die je bijna geen energie kosten, maar je juist energiek maken. Flow heet dat! Soft en vaag? Nee, juist niet!

Waar zit voor jou de mooite? Voor mij zit die in de ruige natuur, het rusteloos op zoek zijn naar vergezichten, maar ook in het vuur en de gesprekken na afloop, de vrieskoude  sterrenhemel vlak voordat je de tent inkruipt!

Maar ook in het zoeken en blootleggen van de capaciteiten van mensen, ze uitdagen te gaan waar ze nooit gingen, ze de mooite te laten ervaren van hun eigen unieke innerlijke landschap. De ruigheid, de donkere spelonken en de oogverblindende toppen. Voor mij is dat de rode draad en de mooite waard!

Wat is voor jou echt de mooite waard?

 

Geplaatst op

Bang voor de angst? Omarm onzekerheid!

Twitter is een mooie graadmeter voor de ingeslopen angst in de maatschappij. De Telegraaf trouwens ook, hoewel ik mij bij de laatste vaak afvraag ‘geloven de lezers dit echt?’ Soms kijk ik met stijgende verbazing? Waarom toch die angst?

We leven in een van de rijkste en gelukkigste landen ter wereld, maar als ik Twitter mag geloven is het einde nabij! We lijken alles te verliezen, onze banen, onze cultuur, onze eigenheid! Waar komt die angst toch vandaan? En waarom blijft die in stand, terwijl we in bijna alle ‘systemen’ in de top 10 meehobbelen. Gezondheidszorg, pensioen, sociaal vangnet doen het best goed en qua veiligheid hebben we statistisch ook niet te klagen. Tuurlijk er is altijd iets te wensen. En grote systeemveranderingen, in diezelfde zorg en pensioenstelsel, en de robotisering houden we echt niet tegen. Zelfs het inmiddels beruchte basisinkomen gaat er vast ooit komen, ondanks de angst dat Nederland dan collectief aan het luieren slaat.

Omarm onzekerheid

Bang voor de angst! Hard roeptoeteren om hem te bezweren, te duiden naar eenvoudige oorzaken en nog eenvoudigere oplossingen! ‘Bouw een muur’, virtueel of niet, als oplossing voor angst. Of is het onzekerheid? Het lijkt of we er niet mee om kunnen gaan. Bang voor de toekomst, het onbekende, het niet kunnen duiden, het gevoel tussen wal en schip te vallen? Niet gezien of gehoord te worden?

Op Twitter zijn het vaak wat oudere ‘zuurpruimen’ die angst lijken te adopteren als de plaats om onzekerheid in te laten wonen. Hun ‘natural habitat’ zeg maar. Maar ook in gesprekken met jongeren en studenten is onzekerheid heel vaak het onderliggende thema. Onzekerheid over de toekomst! Gelukkig leidt die onzekerheid zelden tot roeptoeteren op Twitter of De Telegraaf, maar vaak wel tot een soort verlamming en meer dan soms tot depressie.

Onzekerheid het meest veronachtzaamde thema in het onderwijs, terwijl het in het hoofd van de student zo belangrijk is. Wat zou er gebeuren als je die onzekerheid omarmt. Als drijvende kracht ziet voor alles wat kan en wil ontstaan. Benoemen, delen en accepteren dat de enige zekerheid onzekerheid is. Kun je met verwachtingsvolle spanning vooruit kijken naar wat er komen gaat in vertrouwen dat je de capaciteiten hebt om er iets van te maken?

Maak onzekerheid eens tot thema van discussie! Bespreek en bedenk met elkaar handelingsrepertoire om er iets mee te doen. Kunnen we dat? Zou dat een einde kunnen maken aan de generaties van droeve angstige roeptoeters? De omslag naar een generatie die omarmt dat alles steeds onzekerder wordt, maar in de wetenschap dat ze de kwaliteiten hebben om er mee te ‘dealen’ op die momenten dat het er toe doet!

Als ik dan iets mag wensen voor 2019, dan wens ik dat!

Geplaatst op

Magisch wandelen, het nieuwe realisme!

Als zitten het nieuwe roken is, dan is wandelen het nieuwe realisme! Wandelen lijkt veel wat vast zit los te maken. Het zal wel loslopen is natuurlijk niet voor niets een van de meest gebruikte gezegden.

Ontkronkelen

Vastzittende gedachtes, moeilijke organisatieprocessen, ingesleten patronen, op een wandeling lijkt er ruimte te komen voor beweging! Het letterlijk bewegen lijkt te leiden tot het ontkronkelen van gedachten. Alleen of met zijn allen? Het maakt niet uit! Naast elkaar lopend moeilijke gespreksonderwerpen bespreken of achter elkaar ze overdenken. Een wandeling door de natuur geeft mooie metaforen voor probleemoplossing. Smalle paden, ruime vlakten zonder gebaande paden, moeilijk struikgewas, natte zompige grond.

Wandelen als een onbewuste meditatie! Ritmisch bewegen in de stilte van de vroege ochtend of late avond. Onderdeel worden van de natuurlijke cyclus van dag en nacht. Problemen lijken te verdampen! Niets zo productief als je dag op deze wijze beginnen of beëindigen.

De kunst van het verdwalen

Verdwalen, niet meer weten waar je bent en toch weten dat het goedkomt. Vertrouwen dat er ergens een aanknopingspunt is dat je weer naar een pad of spoor leidt. Genieten van het moment. Durven we nog te verdwalen? Niets zo magisch als dat!

Wandelen kan uitdagen! Op grote hoogte, in onbekend gebied of in moeilijke weersomstandigheden. Het leert je plannen, voorbereiden en risico’s inschatten. Het geeft inzicht in je conditie, je doelen en hoe je omgaat met energie en tegenslag. Hoe je ontlaadt en weer oplaadt. Niets geeft zo’n directe feedback als wandelen.

Iedereen kan wandelen, net zoals iedereen kan mediteren, bewust of onbewust. Een kilometer door het dorp of duizenden kilometers op een trail. Het leert je observeren en situaties nemen zoals ze zijn en daar dan het beste van maken. Vaardigheden aanscherpen, doorzetten, diep gaan en hoog eindigen!

Wandelen het nieuwe magische realisme!

Geplaatst op

Sloop jezelf voor het beste resultaat!

Ken je dat, die donkere dagen voor Kerst? Waar je niet kan wachten tot de boom staat? Veel licht erin als een baken voor gezelligheid, harmonie en kerstgedachte? Tijd om jezelf eens lekker uit elkaar te slopen, tegen het licht te houden en weer in elkaar te zetten. Jezelf voorzien van nieuwe ambities en dromen. ‘Preppen’ voor 2019 zeg maar!

Ik hoor je denken ‘wat nou slopen en weer in elkaar zetten’? Hoezo dan? Goede voornemens voor het nieuwe jaar zijn meer dan genoeg! Maar is dat zo? Zijn dat van die opgedrongen marketing voornemens om nu eindelijk eens die lifestyle aan te passen of gaan ze dieper? Schuren ze tegen de kern van wie je bent of wilt zijn? Doen ze pijn?

Ik gebruik als slijpsteen altijd een plaatje wat ik ooit ’toevallig’ tegenkwam van de Oxford Leadership Academy. Heel simpel! Wat vind je leuk, waar ben je goed in en waar wil de maatschappij voor betalen? Jezelf lekker uiteenleggen in 3 cirkels. En dan kijken of je de ‘sweetspot’ in het midden al raakt!

En als je er niet zit, wat moet je dan doen om er te komen?  Grote veranderingen of graduele bijsturingen? Heb je het lef om die beslissingen te nemen, die nodig zijn om meer naar het midden te komen?

Weet je eigenlijk wel waar je goed in bent? Wat is het je waard?

Durf jij jezelf lekker te slopen, de elementen te herschikken en je nieuwe zelf vol met ambities en dromen weer in elkaar te zetten. Durf jij het? Google dan eens op IKIGAI en verras jezelf!

Geplaatst op

What makes you special?

Wat maakt jou speciaal? Goede vraag, die velen helemaal niet zo graag beantwoorden. Zijn het jouw talenten, ervaringen of de wijze waarop jij verschilt van iedereen. En kan het zijn dat jouw anders zijn, waar je helemaal niet zo blij van wordt, misschien wel jouw belangrijkste kwaliteit in zich draagt? Omarm het verschil in jezelf en de ander, geniet van diversiteit!

Deze TEDx Talk kwam ik toevallig tegen, te mooi om niet te delen!